سرور چیست؟

سرور چیست ؟ سرور شبکه یک سیستم رایانه ای است که به عنوان مخزن مرکزی داده ها و برنامه های مختلفی که توسط کاربران در یک شبکه به اشتراک گذاشته می شود ، استفاده می شود. اگر رایانه ای دارید که به دلیل سرعت کم آن دیگر از آن استفاده نمی کنید ، می توانید برای سایر رایانه های خانواده خود آن را به یک سرور شبکه تبدیل کنید. شما باید مطمئن شوید که یک هارد دیسک به اندازه کافی بزرگ (حداقل 100 گیگابایت) برای ذخیره تمام داده هایی که در آن قرار دارید ، به خصوص اگر از آن برای ذخیره فیلم ، تصاویر ، موسیقی یا موارد دیگر استفاده کنید. فایلهایی که فضای زیادی را در خود جای می دهند. بهتر است از اتصال بی سیم برای اتصال کامپیوترها به یکدیگر استفاده نکنید.

رایانه خود را در یک روتر شبکه خانگی وصل کنید و در حالی که رایانه شما در حال کار است ، روی دکمه شروع و سپس تنظیمات کلیک کنید. روی Control Panel کلیک کنید ، و روی Network Setup Wizard دوبار کلیک کنید (نماد خانه با یک سقف قرمز). در دو صفحه اول که Wizard به شما پیشنهاد می دهد ، روی Next کلیک کنید؛ سپس روی گزینه دوم کلیک کنید ، "این رایانه از طریق یک دروازه مسکونی یا از طریق رایانه دیگری در شبکه من به اینترنت متصل می شود." سپس بر روی Next کلیک کنید.

سپس صفحه ای دریافت می کنید که از شما خواسته می شود توضیحات رایانه را وارد کنید. سپس بر روی Next کلیک کنید. صفحه بعدی که شما دریافت می کنید ، با مشخص کردن نام کارگروه ، شبکه خود را نامگذاری می کند ، که باید آن را MSHOME بگذارید ، مگر اینکه رایانه های دیگر در خانه شما از یک گروه کاری متفاوت استفاده کنند. روی Next کلیک کنید صفحه بعدی گزینه روشن یا خاموش کردن اشتراک فایل و چاپگر را به شما می دهد ، بنابراین بر روی گزینه برتر (روشن کردن پرونده و به اشتراک گذاری چاپگر) کلیک کنید. دو بار دیگر روی Next کلیک کنید ، و سپس صبر کنید تا Wizard تمام شود. گزینه آخر را در کادر گفتگو کلیک کنید (فقط جادوگر را تمام کنید) و Next را بزنید. برای بستن جادوگر ، روی Finish کلیک کنید. این فرآیند را برای هر رایانه دیگری که می خواهید به سرور شبکه خانگی خود وصل کنید تکرار کنید.

انواع سرورها

 

انواع مختلفی از سرورها وجود دارد که همه عملکردهای مختلفی را انجام می دهند. بسیاری از شبکه ها حاوی یک یا چند نوع سرور متداول هستند:
سرورهای پرونده

سرورهای پرونده پرونده ها را ذخیره و توزیع می کنند. چندین مشتری یا کاربر ممکن است پرونده های ذخیره شده در یک سرور را به اشتراک بگذارند. علاوه بر این ، ذخیره سازی پرونده ها به راحتی می توانید راه حل های پشتیبان گیری یا تحمل خطا را در مقایسه با تلاش برای تأمین امنیت و یکپارچگی پرونده ها در هر دستگاه موجود در سازمان ، ارائه دهید. سخت افزار سرور پرونده را می توان برای به حداکثر رساندن سرعت خواندن و نوشتن برای بهبود عملکرد طراحی کرد.
سرورهای چاپی

سرورهای چاپی امکان مدیریت و توزیع قابلیت چاپ را فراهم می کنند. به جای اتصال چاپگر به هر ایستگاه کاری ، یک سرور چاپی می تواند به درخواست های چاپ از مشتریان مختلف پاسخ دهد. امروزه ، برخی از چاپگرهای بزرگتر و سطح بالاتر با سرور چاپ داخلی ساخته شده اند که نیاز به یک سرور چاپ اضافی مبتنی بر رایانه را برطرف می کند. این سرور چاپ داخلی با پاسخ به درخواست های چاپ شده از مشتری نیز کار می کند.

سرورهای برنامه

سرورهای برنامه به جای رایانه های مشتری که برنامه ها را به صورت محلی اجرا می کنند ، برنامه ها را اجرا می کنند. سرورهای برنامه اغلب برنامه هایی با منابع فشرده را اجرا می کنند که توسط تعداد زیادی از کاربران به اشتراک گذاشته می شوند. با این کار نیاز هر مشتری به منابع کافی برای اجرای برنامه ها برطرف می شود. همچنین نیاز به نصب و نگهداری نرم افزار بر روی بسیاری از ماشین آلات را بر خلاف فقط یک دستگاه از بین می برد.

سرورهای DNS

سرورهای Domain Name System (DNS) سرورهای برنامه ای هستند که با تبدیل نامهایی که توسط انسان به راحتی قابل درک هستند به آدرسهای IP قابل خواندن ماشین ، وضوح نام را به رایانه های مشتری ارائه می دهند. سیستم DNS یک پایگاه داده به طور گسترده توزیع شده از نام ها و سایر سرورهای DNS است ، که می توان از هر یک برای درخواست نام رایانه ای نامعلوم استفاده کرد. وقتی مشتری به آدرس سیستم نیاز دارد ، درخواست DNS را با نام منبع مورد نظر به سرور DNS ارسال می کند. سرور DNS با آدرس IP لازم از جدول اسامی خود پاسخ می دهد.

سرورهای نامه

سرورهای نامه نوع بسیار رایجی از سرورهای برنامه هستند. سرورهای نامه ایمیل های ارسالی به کاربر را دریافت می کنند و آنها را ذخیره می کنند تا زمانی که مشتری از طرف کاربر مذکور درخواست کند. داشتن یک سرور ایمیل امکان پیکربندی صحیح یک دستگاه واحد و اتصال به شبکه را در هر زمان فراهم می کند. سپس آماده است برای ارسال و دریافت پیام به جای اینکه هر دستگاه مشتری نیاز به داشتن زیر سیستم ایمیل خود به طور مداوم داشته باشد.
وب سرورها

یکی از فراوانترین انواع سرورها در بازار امروز ، وب سرور است. وب سرور نوع خاصی از سرور برنامه است که میزبان برنامه ها و داده های درخواست شده توسط کاربران از طریق اینترنت یا یک اینترانت است. سرورهای وب به درخواست های مرورگرهایی که در رایانه های مشتری برای صفحات وب یا سایر خدمات مبتنی بر وب اجرا می شوند ، پاسخ می دهند. وب سرورهای رایج شامل سرورهای وب Apache ، سرورهای خدمات اطلاعات اینترنتی اینترنت مایکروسافت (IIS) و سرورهای Nginx هستند.
سرورهای پایگاه داده

میزان داده های استفاده شده توسط شرکت ها ، کاربران و سایر سرویس ها سرسام آور است. بیشتر این داده ها در پایگاه داده ذخیره می شوند. پایگاه داده ها باید در هر زمان خاص برای چندین مشتری قابل دسترسی باشند و به فضای دیسک فوق العاده ای نیاز دارند. هر دوی این نیازها به خوبی می توانند چنین پایگاه هایی را در سرورها پیدا کنند. سرورهای پایگاه داده برنامه های پایگاه داده را اجرا می کنند و به درخواست های متعدد مشتریان پاسخ می دهند. برنامه های رایج سرور پایگاه داده شامل Oracle ، Microsoft SQL Server ، DB2 و Informix است.
سرورهای مجازی

سرورهای مجازی دنیای سرور را به طوفان می کشند. برخلاف سرورهای سنتی که به عنوان یک سیستم عامل بر روی سخت افزار ماشین نصب می شوند ، سرورهای مجازی فقط همانطور که در نرم افزارهای تخصصی به نام hypervisor تعریف شده وجود دارد. هر هایپروایزر می تواند صدها ، یا حتی هزاران سرور مجازی را همزمان داشته باشد. hypervisor سخت افزار مجازی را به سرور ارائه می دهد گویی که یک سخت افزار فیزیکی واقعی است. سرور مجازی به طور معمول از سخت افزار مجازی استفاده می کند و hypervisor محاسبات و ذخیره سازی واقعی را به سخت افزار واقعی موجود در زیر منتقل می کند ، که بین سایر سرورهای مجازی به اشتراک گذاشته شده است.
سرورهای پروکسی

سرور پروکسی به عنوان واسطه بین مشتری و سرور عمل می کند. سرور پروکسی که اغلب برای جدا کردن مشتری یا سرور برای اهداف امنیتی استفاده می شود ، درخواست را از مشتری می گیرد. به جای پاسخ به مشتری ، درخواست را به سرور یا فرآیند دیگری منتقل می کند. سرور پروکسی پاسخ را از سرور دوم دریافت می کند و سپس به مشتری اصلی پاسخ می دهد گویی که خودش جواب می دهد. به این ترتیب ، نه مشتری و نه سرور پاسخ دهنده نیازی به اتصال مستقیم به یکدیگر ندارند.
سرورهای مانیتورینگ و مدیریت

برخی از سرورها برای نظارت یا مدیریت سایر سیستم ها و سرویس گیرنده ها وجود دارند. انواع مختلفی از سرورهای مانیتورینگ وجود دارد. چندین نفر از آنها به شبکه گوش می دهند و هر درخواست مشتری و پاسخ سرور را دریافت می کنند ، اما برخی از آنها داده ها را درخواست نمی کنند یا به آنها پاسخ نمی دهند. به این ترتیب ، سرور مانیتورینگ می تواند کلیه ترافیک موجود در شبکه و همچنین درخواست ها و پاسخ های کلاینت ها و سرورها را بدون تداخل در این عملیات ردیابی کند. یک سرور مانیتورینگ به درخواست های مانیتورینگ مشتری مانند درخواست هایی که توسط مدیران شبکه مشاهده می کنند و سلامت شبکه را کنترل می کنند پاسخ می دهد.

مفهوم سرورها تقریباً به اندازه خود شبکه قدیمی است. از این گذشته ، هدف یک شبکه این است که به یک رایانه اجازه دهید با رایانه دیگر صحبت کند و یا کار یا منابع را توزیع کند. محاسبات از آن زمان به بعد تکامل یافته و در نتیجه چندین نوع ساختار سرور و سخت افزار به وجود آمده است.
Mainframe یا مینی کامپیوتر (AS / 400)

می توانید بگویید که سرورهای اصلی ، رایانه های اصلی و بعداً مینی کامپیوترها تقریباً همه کارهای محاسباتی را انجام می دادند ، به جز تعامل با کاربر از طریق صفحه و صفحه کلید ، که به سیستم سرویس گیرنده واگذار شده بود.
سرور سخت افزار کامپیوتر

موج عمده بعدی سرورها شامل سرورهای مبتنی بر رایانه بود. از بسیاری جهات ، این سرورها چیزی بیشتر از رایانه های رومیزی بزرگتر و قدرتمند نبودند. چنین سرورهایی به طور کلی گران تر بوده و حافظه و فضای دیسک آنها بسیار بیشتر از اکثر رایانه های سرویس گیرنده است. هر سرور هنوز یک واحد خودگردان با مادربرد ، پردازنده ، حافظه ، درایوهای دیسک و منبع تغذیه خاص خود بود. سرورهایی از این دست غالباً در اتاق های تهویه مطبوع به نام اتاق سرور انبار می شدند و بعداً برای ذخیره سازی و دسترسی بهتر به قفسه ها پیچ می شدند.
سرورهای تیغه

سخت افزار اصلی سرور رایانه بزرگ بود و در رک هایی ذخیره می شد که صدها پوند را در خود جای می داد. با گذشت زمان ، سرعت سریعتر اتصال سخت افزار منجر به استخراج قسمتهایی از سرور از یک دستگاه خودگردان شد. با حذف هارد دیسک ها ، از بین بردن خنک کننده داخلی و کوچک سازی مداوم قطعات محاسباتی ، سرورها سرانجام به یک سرور نازک معروف شدند که به سرور تیغه معروف است. در حالی که هنوز در قفسه های اتاق سرور نگهداری می شود ، سرورهای تیغه کوچکتر هستند و می توان آنها را راحت تر جایگزین کرد.
ترکیب سرورها

حتی قبل از مجازی سازی ، سرورها از مدل استاندارد یک سیستم عامل تک سرور نصب شده بر روی یک ماشین سخت افزاری استخراج می شدند. فناوری ، مانند فضای ذخیره سازی متصل به شبکه ، نیاز به سرور برای ذخیره سازی خود را برطرف کرد. سایر فناوری ها مانند آینه سازی و خوشه بندی ، قطعات سخت افزاری را قادر می سازد تا در سرورهای بزرگتر و قدرتمندتر ترکیب شوند. چنین سروری ممکن است از چندین تیغه ، چندین دستگاه ذخیره سازی متصل و یک منبع تغذیه خارجی تشکیل شده باشد ، و هر قطعه را می توان در حالی که سرور هنوز فعال نیست ، برای دیگری عوض کرد.
سرورهای مجازی

سرورهای مجازی هنوز به سخت افزار نیاز دارند ، اما این سخت افزار اکنون فرایند دیگری را اجرا می کند که به عنوان hypervisor شناخته می شود. در برخی موارد ، مانند Hyper-V مایکروسافت ، یک سیستم عامل کامل همچنان بر روی خود سخت افزار اجرا می شود. در موارد دیگر ، hypervisors به ​​اصطلاح فلزی برهنه می تواند مستقیماً بر روی سخت افزار سرور نصب شود. در هر دو مورد ، خود سخت افزار اغلب در مجموعه ای از سرورهای تیغه ای ، ذخیره سازی شبکه ای و منبع تغذیه پخش می شود ، در نتیجه محیطی ایجاد می شود که تشخیص اینکه سرور هر کجا پایان می یابد و سرور دیگر شروع می شود غیرممکن است.