بیماری پارکینسون

بررسی اجمالی

بیماری پارکینسون یک اختلال پیشرونده سیستم عصبی است که بر حرکت تأثیر می گذارد. علائم به تدریج شروع می شود، گاهی اوقات با یک لرزش به سختی قابل توجه فقط در یک دست شروع می شود. لرزش شایع است، اما این اختلال معمولاً باعث سفتی یا کندی حرکت نیز می شود.

در مراحل اولیه بیماری پارکینسون، صورت شما ممکن است ظاهر کمی داشته باشد یا اصلاً ظاهر نشود. ممکن است هنگام راه رفتن بازوهای شما تکان نخورند. گفتار شما ممکن است نرم یا نامفهوم شود. علائم بیماری پارکینسون با پیشرفت بیماری در طول زمان بدتر می شود.

اگرچه بیماری پارکینسون قابل درمان نیست، داروها ممکن است علائم شما را به میزان قابل توجهی بهبود بخشند. گاهی اوقات، پزشک شما ممکن است جراحی را برای تنظیم مناطق خاصی از مغز و بهبود علائم شما پیشنهاد کند.

علائم

علائم و نشانه های بیماری پارکینسون برای هرکسی می تواند متفاوت باشد. علائم اولیه ممکن است خفیف باشد و مورد توجه قرار نگیرد. علائم اغلب از یک طرف بدن شما شروع می شود و معمولاً در آن طرف بدتر باقی می مانند، حتی پس از شروع علائم در هر دو طرف.

علائم و نشانه های پارکینسون ممکن است شامل موارد زیر باشد:

    لرزش لرزش یا لرزش معمولا در یک اندام، اغلب دست یا انگشتان شما شروع می شود. ممکن است انگشت شست و سبابه خود را به جلو و عقب بمالید که به عنوان لرزش قرص شناخته می شود. ممکن است دست شما در حالت استراحت بلرزد.
    کندی حرکت (برادی‌کینزی). با گذشت زمان، بیماری پارکینسون ممکن است حرکت شما را کند کند و کارهای ساده را دشوار و وقت گیر کند. ممکن است هنگام راه رفتن قدم های شما کوتاه تر شوند. ممکن است بلند شدن از روی صندلی سخت باشد. هنگام تلاش برای راه رفتن، ممکن است پاهای خود را بکشید.
    ماهیچه های سفت. سفتی عضلات ممکن است در هر قسمتی از بدن شما رخ دهد. سفت شدن ماهیچه ها می تواند دردناک باشد و دامنه حرکتی شما را محدود کند.
    اختلال در وضعیت و تعادل. وضعیت بدن شما ممکن است خمیده شود، یا ممکن است در نتیجه بیماری پارکینسون مشکلات تعادلی داشته باشید.
    از دست دادن حرکات خودکار. ممکن است توانایی شما در انجام حرکات ناخودآگاه کاهش یافته باشد، از جمله پلک زدن، لبخند زدن یا چرخاندن دستان خود هنگام راه رفتن.
    تغییر گفتار ممکن است قبل از صحبت به آرامی، سریع صحبت کنید، توهین کنید یا تردید کنید. گفتار شما ممکن است بیشتر یکنواخت باشد تا انحرافات معمول.
    نوشتن تغییر می کند. ممکن است نوشتن سخت شود و نوشته شما کوچک به نظر برسد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر هر یک از علائم مرتبط با بیماری پارکینسون را دارید به پزشک مراجعه کنید - نه تنها برای تشخیص بیماری، بلکه برای رد سایر دلایل علائم شما.

علل

در بیماری پارکینسون، سلول‌های عصبی خاص (نورون‌ها) در مغز به تدریج تجزیه می‌شوند یا می‌میرند. بسیاری از علائم به دلیل از دست دادن نورون هایی است که یک پیام رسان شیمیایی در مغز شما به نام دوپامین تولید می کنند. هنگامی که سطح دوپامین کاهش می یابد، باعث فعالیت غیر طبیعی مغز می شود که منجر به اختلال در حرکت و سایر علائم بیماری پارکینسون می شود.

علت بیماری پارکینسون ناشناخته است، اما به نظر می رسد عوامل متعددی در آن نقش دارند، از جمله:

    ژن ها محققان جهش های ژنتیکی خاصی را شناسایی کرده اند که می تواند باعث بیماری پارکینسون شود. اما این موارد غیر معمول هستند، مگر در موارد نادری که بسیاری از اعضای خانواده تحت تأثیر بیماری پارکینسون قرار دارند.

    با این حال، به نظر می رسد که تغییرات ژنی خاص خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش می دهد، اما خطر نسبتاً کمی برای بیماری پارکینسون برای هر یک از این نشانگرهای ژنتیکی وجود دارد.
    محرک های زیست محیطی قرار گرفتن در معرض سموم خاص یا عوامل محیطی ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون بعدی را افزایش دهد، اما این خطر نسبتاً کم است.

محققان همچنین خاطرنشان کرده اند که تغییرات زیادی در مغز افراد مبتلا به بیماری پارکینسون رخ می دهد، اگرچه مشخص نیست که چرا این تغییرات رخ می دهد. این تغییرات عبارتند از:

    حضور اجساد لوی. توده هایی از مواد خاص در سلول های مغز نشانگرهای میکروسکوپی بیماری پارکینسون هستند. این اجسام لویی نامیده می شوند و محققان معتقدند این اجسام لوی سرنخ مهمی برای علت بیماری پارکینسون دارند.
    آلفا سینوکلئین در اجسام لوی یافت می شود. اگرچه مواد زیادی در بدن لوی یافت می شود، دانشمندان معتقدند که یکی از مهم ترین آنها پروتئین طبیعی و گسترده ای به نام آلفا سینوکلئین (a-synuclein) است. در تمام اجسام لوی به شکل انباشته یافت می شود که سلول ها نمی توانند تجزیه شوند. این موضوع در حال حاضر یک تمرکز مهم در میان محققان بیماری پارکینسون است.

عوامل خطر

عوامل خطر برای بیماری پارکینسون عبارتند از:

    سن. بزرگسالان جوان به ندرت بیماری پارکینسون را تجربه می کنند. معمولاً در اواسط یا اواخر زندگی شروع می شود و خطر آن با افزایش سن افزایش می یابد. افراد معمولاً در حدود سن 60 سالگی یا بالاتر به این بیماری مبتلا می شوند.
    وراثت داشتن یک خویشاوند نزدیک مبتلا به بیماری پارکینسون، احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. با این حال، خطرات شما هنوز اندک است مگر اینکه بستگان زیادی در خانواده خود مبتلا به بیماری پارکینسون باشند.
    ارتباط جنسی. مردان بیشتر از زنان در معرض ابتلا به بیماری پارکینسون هستند.
    قرار گرفتن در معرض سموم. قرار گرفتن مداوم در معرض علف کش ها و آفت کش ها ممکن است کمی خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد.

عوارض

بیماری پارکینسون اغلب با این مشکلات اضافی همراه است که ممکن است قابل درمان باشد:

    مشکلات فکری ممکن است مشکلات شناختی (زوال عقل) و مشکلات فکری را تجربه کنید. اینها معمولاً در مراحل بعدی بیماری پارکینسون رخ می دهند. چنین مشکلات شناختی خیلی به داروها پاسخ نمی دهند.
 افسردگی و تغییرات عاطفی. ممکن است افسردگی را تجربه کنید، گاهی اوقات در مراحل اولیه. دریافت درمان برای افسردگی می تواند مدیریت چالش های دیگر بیماری پارکینسون را آسان تر کند.

    همچنین ممکن است تغییرات احساسی دیگری مانند ترس، اضطراب یا از دست دادن انگیزه را تجربه کنید. پزشکان ممکن است برای درمان این علائم به شما داروهایی بدهند.
    مشکلات بلع با پیشرفت بیماری ممکن است در بلع مشکل ایجاد کنید. ممکن است به دلیل کندی بلع، بزاق در دهان شما جمع شود و منجر به ترشح آب دهان شود.
    مشکلات جویدن و خوردن. بیماری پارکینسون در مراحل پایانی بر ماهیچه های دهان تأثیر می گذارد و جویدن را دشوار می کند. این می تواند منجر به خفگی و تغذیه نامناسب شود.

    مشکلات خواب و اختلالات خواب. افراد مبتلا به بیماری پارکینسون اغلب مشکلات خواب دارند، از جمله بیدار شدن مکرر در طول شب، زود بیدار شدن یا به خواب رفتن در طول روز.

    افراد همچنین ممکن است اختلال رفتار خواب با حرکت سریع چشم را تجربه کنند که شامل اجرای رویاهای شماست. داروها ممکن است به مشکلات خواب شما کمک کنند.
    مشکلات مثانه بیماری پارکینسون ممکن است باعث مشکلات مثانه شود، از جمله عدم توانایی در کنترل ادرار یا مشکل در ادرار کردن.
    یبوست. بسیاری از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون، عمدتاً به دلیل کندی دستگاه گوارش، دچار یبوست می شوند.

همچنین ممکن است تجربه کنید:

    فشار خون تغییر می کند. ممکن است هنگام ایستادن به دلیل افت ناگهانی فشار خون (افت فشار خون ارتواستاتیک) احساس سرگیجه یا سبکی سر داشته باشید.
    اختلال عملکرد بویایی ممکن است مشکلاتی در حس بویایی خود داشته باشید. ممکن است در شناسایی بوهای خاص یا تفاوت بین بوها مشکل داشته باشید.
    خستگی. بسیاری از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون انرژی خود را از دست می دهند و به خصوص در اواخر روز احساس خستگی می کنند. علت همیشه مشخص نیست
    درد برخی از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون درد را در نواحی خاصی از بدن خود یا در سراسر بدن خود تجربه می کنند.
    اختلال عملکرد جنسی. برخی از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون متوجه کاهش میل یا عملکرد جنسی می شوند.

جلوگیری

از آنجایی که علت پارکینسون ناشناخته است، راه های اثبات شده برای پیشگیری از این بیماری نیز یک راز باقی مانده است.

برخی تحقیقات نشان داده اند که ورزش هوازی منظم ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش دهد.

برخی تحقیقات دیگر نشان داده است که افرادی که کافئین مصرف می کنند - که در قهوه، چای و کولا وجود دارد - کمتر از افرادی که آن را نمی نوشند به بیماری پارکینسون مبتلا می شوند. چای سبز همچنین با کاهش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون مرتبط است. با این حال، هنوز مشخص نیست که آیا کافئین واقعاً از ابتلا به پارکینسون محافظت می کند یا به طریق دیگری مرتبط است. در حال حاضر شواهد کافی برای پیشنهاد نوشیدن نوشیدنی های کافئین دار برای محافظت در برابر پارکینسون وجود ندارد.